Przy ubieganiu się o dodatek mieszkaniowy powiększenie normatywnej powierzchni mieszkania o 15 mkw. dotyczy osoby niepełnosprawnej tylko wtedy, gdy mieszka ona z rodziną. Takiej możliwości nie ma, gdy mieszka sama. Tak postanowił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z 21 lipca 2010 r., III SA/Łd 387/09
Jaki jest problem
Prezydent miasta Ł. odmówił J.K. przyznania dodatku mieszkaniowego. Stwierdził, że powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego wynosi 47,08 mkw. i jest większa od powierzchni normatywnej, która dla rodziny jednoosobowej wynosi 35 mkw.
Od tej decyzji J.K. złożył odwołanie, w którym wskazał, iż nie zgadza się z treścią zaskarżonej decyzji, gdyż ma znaczny stopień niepełnosprawności udokumentowany orzeczeniem.
Samorządowe kolegium odwoławcze utrzymało jednak w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji. J.K. złożył skargę do sądu.
Skąd to rozstrzygnięcie
WSA orzekł, że skarga nie jest zasadna.
Przypomniał, że podstawą prawną rozstrzygnięcia były przepisy ustawy z 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (DzU nr 71, poz. 734 ze zm.). Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy normatywna powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego, w którym znajduje się tylko jeden lokal mieszkalny, w przeliczeniu na liczbę członków gospodarstwa domowego nie może przekraczać 35 mkw. dla jednej osoby.
Normatywną powierzchnię powiększa się o 15 mkw., jeżeli w lokalu mieszkalnym zamieszkuje osoba niepełnosprawna poruszająca się na wózku lub osoba niepełnosprawna, której niepełnosprawność wymaga zamieszkiwania w oddzielnym pokoju. O wymogu zamieszkiwania w oddzielnym pokoju orzekają powiatowe zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawności.
Dodatek mieszkaniowy przysługuje, gdy powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego nie przekracza normatywnej powierzchni o więcej niż: 30 proc. lub 50 proc., pod warunkiem, że udział powierzchni pokoi i kuchni w powierzchni użytkowej tego lokalu nie przekracza 60 proc.
Z zebranego materiału dowodowego wynika, że powierzchnia użytkowa mieszkania skarżącego wynosi 47,08 mkw. Prowadzi on jednoosobowe gospodarstwo domowe, a więc powierzchnia jego mieszkania przekracza normę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
„Wymagane jest, aby niepełnosprawny miał własny pokój”
W stosunku do skarżącego nie jest również spełniony żaden z warunków wymienionych w art. 5 ust. 5 ustawy. W przypadku gospodarstwa jednoosobowego normatywna powierzchnia użytkowa lokalu powiększona o 30 proc. wynosi 45,50 mkw. Powierzchnia lokalu zajmowanego przez J.K. (47,08 mkw.) jest zatem większa.
Sąd stwierdził również, że brak jest podstaw do powiększenia normatywnej powierzchni lokalu skarżącego o 15 mkw. z przyczyn wymienionych w art. 5 ust. 3 ustawy. Jest on osobą niepełnosprawną. Zebrany materiał dowodowy nie wskazuje natomiast, aby zmuszony był poruszać się na wózku inwalidzkim. W takim przypadku brak jest podstaw do powiększenia normatywnej powierzchni o 15 mkw.
