Prawo do lokalu socjalnego
W dwóch znanych nam przypadkach, sądy podczas procesów uznały iż możliwe jest rozdzielenie rodzin na mocy wyroku o eksmisję – w sprawie Teresy i Pauliny Trocińskich z budynku komunalnego przy ulicy Pięknej 66 (cała sprawa opisana tutaj) oraz Wandy Królak wraz z mężem z budynku prywatnego przy ulicy Kobielskiej 30, o których eksmisję starała się firma 2mFund.
W obu przypadkach, prawo do lokalu socjalnego przyznano tylko jednej osobie z rodziny, pomimo że lokatorzy prowadzili od wielu lat wspólne gospodarstwa domowe i nie było żadnych podstaw do traktowania ich indywidualnie.
Reprywatyzacja
Budynki przy ulicach: Nowy Świat 24, 35, 64 i 66, Brackiej 22, Chmielnej 11, Belgijskiej 2 zostały zwrócone prywatnym właścicielom, pomimo, iż w 1945 r. były zburzone (zgodnie z dekretem Bieruta – który jest jedyną prawną podstawą reprywatyzacji w Warszawie, nie jest możliwy zwrot budynków, które były zniszczone podczas II Wojny Światowej).
Większość z tych budynków została zbudowana po wojnie, za publiczne pieniądze, a w decyzjach o zwrocie wielokrotnie zaniżono ich wartość.
Spadkobiercy właściciela, którzy odzyskali budynki przy ulicach: Hożej 27a, Mokotowskiej 46a, Alejach Jerozolimskich 47 i Kredytowej 6 otrzymali je pomimo, że ich właściciel otrzymał po wojnie rekompensatę finansową za znacjonalizowanie własności jako obywatel Holandii.
Budynek przy ulicy Londyńskiej 14 (obszerny opis spraw wkrótce) został natomiast zwrócony, pomimo, że w latach 60. został on powiększony o dwie kondygnacje.
Informacje na podstawie raportu Strony Społecznej – pełna wersja na www.spoleczni.info
Eksmisje
Dokładna liczba eksmisji w Warszawie nie jest znana, jednak do Warszawskiego Stowarzyszenia Lokatorów zgłaszano wielokrotnie eksmisje dokonywane z naruszeniem prawa:
W grudniu 2008 r. prywatny właściciel mieszkania przy ulicy Emilii Plater 27 samodzielnie wyrzucił na klatkę schodową matkę z dwójką dzieci razem z całym ich dobytkiem, a przybyła na miejsce policja nie chciała podjąć interwencji, tłumacząc, że „ma on do tego prawo i że nic nie mogą zrobić”.
W styczniu 2009 r. komornik Ryszard Kubkowski z kancelarii komorniczej Bożeny Garlińskiej zapowiedział eksmisję lokatorów z ulicy Nowy Świat 66 (opis sprawy tutaj)– pomimo obowiązującego okresu ochronnego (zakaz eksmisji w okresie od listopada do marca). Do eksmisji nie doszło dzięki blokadzie zorganizowanej przez stowarzyszenia lokatorskie, ale właściciel budynku wezwał „do ochrony przed blokującymi’ prywatną agencję ochroniarską i zażądał od lokatorów pokrycia kosztów jej wynajęcia.
Najtragiczniejszy przebieg miała eksmisja w budynku przy ulicy Oboźnej 7 (należącego do firmy NG Invest) w lipcu 2009 r., gdzie jednego z zadłużonych lokatorów eksmitowano najpierw do „pomieszczenia tymczasowego” umiejscowionego w piwnicy, a następnie wyrzucono stamtąd na klatkę schodową, gdzie po kilku dniach zmarł.
Wysokość czynszu
Rekordową wysokością czynszu, jaką odnotowano w zreprywatyzowanych kamienicach w Warszawie jest stawka 100 zł za metr kwadratowy – taką opłatę za wynajem wyznaczył Marek Mossakowski – właściciel kamienicy przy ulicy Krakowskie Przedmieście 35.
Mossakowski jest powszechnie znany z narzucania lokatorom horrendalnych czynszów, a także bezprawnych prób zmuszenia do wyprowadzki – w przypadku lokatorów z ulicy Nabielaka 9 uznał, iż nie obowiązują go umowy z lokatorami budynku przekazanego przez miasto i wystąpił do sądu z pozwem o zasądzenie od lokatorów jednego z mieszkań odszkodowania w wysokości 2500 zł oraz podniesienia miesięcznej stawki czynszu do poziomu 1 900 zł (25 zł za metr kwadratowy).
