W ciągu wiosny oraz lata 2013 r. budynek stał się celem szabrowników, którzy na zlecenie demontowali budynek, z co ważniejszych części jego infrastruktury wewnętrznej. Z racji braku ochrony budynek był dewastowany systematycznie. Ten proces przerwało pojawienie osób, których celem było nie tylko zaspokojenie swoich potrzeb mieszkaniowych, ale także stworzenia miejsca dla oddolnych inicjatyw prospołecznych. Historia kamienicy przy Nowogrodzkiej 4, to historia domu bez ludzi, historia jakich wiele w stolicy, gdy komuś się spodobała miejska kamienic i postanowił wejść w posiadanie takiej posesji, nie zawsze uczciwą drogą i zgodnie z literą prawa, za to przy biernej postawie władz Warszawy. Ogromna kamienica będąca domem dla wielu rodzin od lat powojennych, stała się celem zysków hiszpańskiej firmy obracającej nieruchomościami. Przez pięć lat „Restaura” nie mogła sprzedać tej kamienicy i nie miała też pieniędzy na jej utrzymanie. Budynek był pustostanem w samym środku miasta.
Od września 2013 r. kamienica zaczął znowu żyć. Mieszkające tam osoby dzień w dzień pracowały przy uporządkowaniu pomieszczeń usługowych, przestrzeni wspólnej – klatki schodowej oraz lokali mieszkalnych. Wynoszone były także zalegające nieczystości oraz gruz. Wysiłek za, który „Restaura” nie podziękowała tym ludziom. Bo i po co?! Za to 11 grudnia ubiegłego roku wyrzuciła ich na ulicę przy pomocy firmy ochroniarskiej oraz policji, jak hołotę bez żadnych praw, dając im jedynie 2 minuty na zabranie swoich rzeczy osobistych. Trzy dni wcześniej, 8 grudnia odbyło się oficjalne otwarcie skłotu „OdNowa”. 11 grudnia wieczorem odbyła się demonstracja, podczas której mieszkańcy kamienicy próbowali wejść do miejsce, z którego rano ich wyrzucono, a który uważali za swój dom. Wejścia do budynku bronił szczelny kordon usłużnych kapitalistom, funkcjonariuszy policji. Niestety pomimo próby i okupacji jednego z pomieszczeń budynku przez kilka osób z kolektywu „OdNowy”, budynek nie został odzyskany i przez prawie rok pozostawał własnością „Restaury”. Dziś kamienica jest własnością francuskiej firmy, która to miejsce chce uczynić z niego apartamentowiec. Jeden budynek mieszkalny został bezpowrotnie stracony dla ludzi, którzy latami czekają w kolejce po przydział od miasta, mieszkania socjalnego. Jak przyznał tygodnik „Polityka”, na swoich łamach, w stolicy będzie przybywać coraz więcej pustostanów, a nawet jeśli istniałaby możliwość ich zasiedlania, nie zaspokoiło to potrzeb mieszkaniowych najbardziej potrzebujących dachu nad głową Warszawiaków.
