Zmarł Rafał Górski

4 lipca, po długotrwałej chorobie zmarł Rafał Górski, wieloletni działacz ruchu anarchistycznego, związku zawodowego Inicjatywa Pracownicza i ruchu lokatorskiego, badacz historii syndykalizmu i anarchizmu, autor wielu artykułów i książek. Rafał był także pomysłodawcą i jednym z redaktorów biuletynu „Sprawa lokatorska”. [wspomnienie o Rafale] [Pożegnanie Rafała]

Rafał Górski urodził się w 1973 roku w Krakowie. W latach 1988-1990 działał w opozycyjnych organizacjach młodzieżowych (FMW i OM KPN). W drugiej połowie 1989 r. pełnił obowiązki Szefa OM KPN w Krakowie. Mimo bardzo młodego wieku uczestniczył w walkach ulicznych radykalnej młodzieży w maju 1989 w Krakowie oraz w wielu innych akcjach politycznych.

Po roku 1991 związany był m.in. z Federacją Anarchistyczną, Komitetem Wolny Kaukaz i Ogólnopolskim Związkiem Zawodowym Inicjatywa Pracownicza. Był organizatorem i uczestnikiem wielu protestów społecznych. Kilkakrotnie był z powodu swojego zaangażowania zatrzymywany przez policję i więziony. M.in. w lutym 1995 r. został zatrzymany i osadzony w Areszcie Śledczym w związku z zarzutem udziału w okupacji budynku Delegatury Ministerstwa Przekształceń Własnościowych w Krakowie oraz stawiania czynnego oporu policji podczas akcji Tama Tamie w Czorsztynie w lipcu 1992 r. Akcje w obronie Górskiego prowadzili anarchiści i członkowie KPN. Skazany na karę grzywny i wypuszczony na wolność po trzech tygodniach prowadzonej w areszcie głodówki. 8 lutego 2002 r. został aresztowany za czynną napaść na funkcjonariusza policji, do której miało dojść rok wcześniej, podczas akcji eksmisyjnej. W procesie Górski został skazany na karę ośmiu miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu na dwa lata.

Współredagował pismo A-tak, publikował m.in. w takich gazetach jak Inny Świat, Mać Pariadka, Przegląd Anarchistyczny, Recykling Idei i Trybuna Robotnicza. W swoich tekstach zajmował się m.in. historią syndykalizmu oraz teorią i praktyką demokracji bezpośredniej. Był autorem i redaktorem książek „Bez państwa. Demokracja uczestnicząca w działaniu”, „Przewodnik po demokracji uczestniczącej”, „Anarchosyndykalizm. Strajki, powstania, rewolucje”.

Rafał Górski od wielu lat chorował na raka. We wrześniu 2009 roku, po akcji blokady eksmisji, podczas której został poturbowany przez policję, poddał się hospitalizacji. Stwierdzono uszkodzenie kręgosłupa i nawrót choroby. Pomimo dwóch ciężkich operacji nie udało się uzyskać wyraźnej i trwałej poprawy zdrowia. Walcząc w ostatnich miesiącach z chorobą do końca Rafał Górskich starał się aktywnie wspierać ruch syndykalistyczny i anarchistyczny m.in. w obronie pracowników Collar Textil w Opatowie i przygotowując opracowania dotyczące partycypacji społecznej i spółdzielczości pracy.

Pogrzeb Rafała odbył się 8 lipca. Na Cmentarzu Salwatorskim zebrało się kilkaset osób, które odprowadziły Rafała w jego ostatniej drodze: byli obecni działacze opozycyjnego Ruchu Wolność i Pokój oraz Konfederacji Polski Niepodległej, z którymi Rafał współpracował w latach 80., działacze ekologiczni, działacze ruchu anarchistycznego z całej Polski, przedstawiciele ruchu lokatorskiego i niezależnej lewicy, przyjaciele i rodzina.

Pogrzeb miał charakter świecki przemawiał min. Jarosław Urbański z OZZ Inicjatywa Pracownicza i Federacji Anarchistycznej z Poznania. Zgodnie z życzeniem zmarłego pogrzeb nie miał być wydarzeniem smutnym, żałobnikom przygrywała anarchistyczna Samba. Po zakończeniu pochówku, żałobnicy sformowali pochód, który przeszedł głównymi ulicami Krakowa, na Starówkę, zmieniając się w kilkusetosobową demonstrację. Na czele niesiono transparent „1973-2010. Żegnamy Cię przyjacielu”.